Çobanlar, işitip gördüklerinin tümü için Tanrı’yı yüceltip överek geri döndüler. Her şeyi, kendilerine anlatıldığı gibi bulmuşlardı. Luka 2:20
Bebek İsa’yı ve ailesini gördüklerinde çobanlar ne yapmışlardı? Luka, “Onları görünce, çocukla ilgili kendilerine anlatılanları bildirdiler” (Luka 2:17) diye yazıyor. Konuştukları kişiler belki sokakta karşılaştıkları insanlar, komşuları, belki Meryem’le Yusuf, belki başkalarıydı, kim bilebilir? Sonrasında geri döndüler. Koyunları, onları bekliyordu.
Bazen Tanrı bizlere böyle güzel anlar bahşediyor, değil mi? Belki ailenizdeki birinin vaftizinde ya da Rab’bin Sofrası’na katılırken yaşanan ruhsal bir deneyim. Belki de arabanın yağını değiştirip ev işlerini hallettikten sonra bir saniye içinde kalbinize nüfuz eden İsa Mesih’in sevgisi… Bu anlar çok değerlidir. Hoşnutluk duyarız bu gibi durumları yaşamaktan.
Ama koyunlar bizleri beklemekte. Bu yüzden de şöyle bir silkinip düşüncelerimizi geri çekeriz ve yaptığımız gündelik işlere geri döneriz. Bu hemen her zaman böyle olur.
Yalnızca bir durum dışında! Luka diyor ki, “Çobanlar, işitip gördüklerinin tümü için Tanrı’yı yüceltip överek geri döndüler”(20.ayet). Bunu biz de yapabiliriz. Gündelik hayatlarımıza dönsek de Tanrı’nın yaptığı harika işleri unutmayarak O’na övgüler sunabiliriz. Bunu sessizce yapabileceğimiz gibi, iş arkadaşlarımızla, ailemizle ya da diğer insanlarla konuşarak da Tanrı’yı yüceltebiliriz.
Günlük yaşantımıza geri dönsek de İsa Mesih’in yaşamı, ölümü ve dirilişi gibi Tanrı’nın bizim için yaptığı büyük şeyler hâlâ bizimledir. Yaptığımız her şeyin arkasında İsa’nın sevgisi ve bizim için yaptıkları vardır. Koyunlara göz kulak olurken bile bizim için yaptıklarından ötürü O’nu övmemiz ne kadar da güzel!
GÜNÜN DUASI: Ya Rab, günlük işlerimi yaparken bile seni sevip yüceltebilmemi sağla. Amin.
