Elizabet Meryem’in selamını duyunca rahmindeki çocuk hopladı. Kutsal Ruh’la dolan Elizabet yüksek sesle şöyle dedi: “Kadınlar arasında kutsanmış bulunuyorsun, rahminin ürünü de kutsanmıştır!… Bak, selamın kulaklarıma eriştiği an, çocuk rahmimde sevinçle hopladı.” (Luka 1:41-42,44)
Kuşkusuz Meryem’in yapacak bir sürü işi vardı. Anne babasıyla, hamileliği konusunda konuşmak ki bu korkutucuydu ve Yusuf’a durumu bildirmesi gerekirdi ki bu daha korkutucuydu. Bu konular kolaylıkla onun zihnini meşgul edebilir, planlarını suya düşürebilir, uykularını kaçırabilir, onu kaygılandırabilirdi. Öyle olmaz mı gerçekten de? Gelecek zaman günümüze el uzatır ve bize egemen olur.
Ama böyle olması gerekmiyor. Noel anlatısında sevinç acıdan önce gelir. Örneğin, Luka 1.bölüm 43.ayette anlatılan Elizabet’le Meryem’in paylaştığı o parlak mutluluğa bakalım. Meryem iyi haberi alır almaz hemen koşup akrabası Elizabet’e gitti. Elizabet Meryem’in sesini duyar duymaz sevinçle haykırdı: “Nasıl oldu da Rab’bimin annesi yanıma geldi? (Luka 1:43) Yahya bile, annesinin karnındayken sevinçle hopladı. Gelecekteki ıstıraplar bir yana bırakılmıştı. Şimdi kutlama ve Rab’bin yaptıklarından dolayı sevinme zamanıydı.
Tanrı bizi bugün de böyle yapmaya çağırıyor. Ah, uzun bir yapılacak işler listemiz var ve yapmamız gerekenlerin çoğu da kritik önemde işler. Hasta akrabalarımızla ilgilenmek, yaşamak için çalışmak, ailevi konulara eğilmek, parasal sorunlara çözüm aramak… Ama bütün bunların tam ortasında Tanrı Yeşaya 43.bölüm 19.ayette şöyle diyor: “Bakın, yeni bir şey yapıyorum! Olmaya başladı bile, fark etmiyor musunuz?” (Yeşaya 43:19a) Tanrı İsa’yı bize gönderiyor: bir insan, bir bebek olarak doğan öz oğlunu hepimizi kurtarmak üzere bize gönderiyor. Tanrı bunu yapıyor çünkü o bizi sever: Bizi, isimsiz bir genelleme olarak kalabalıkları ya da bir kitleyi değil, kişisel olarak seni, beni. Ve Tanrı, hepimize yaşam vermek için acı çeken, ölen ve dirilen Oğlu Mesih İsa sayesinde bizi kendi çocukları yapıyor. Tanrı’nın yaptığı şey işte budur; biz de bundan dolayı sevinip coşalım.
Dua Edelim: Sevgili Rab’bim, senin beni ne kadar sevdiğini hatırlamama ve sevinmeme yardım et. Amin.
Düşün & Tartış
- Şu anda ne gibi kaygıların var?
- Şu anda Rab sana hangi sevinci veriyor?
- Tanrı’nın sana verdiği sevinç üzerine biraz düşün ve bunun için Tanrı’ya şükret.
