Yahya’nın tutuklanmasından sonra İsa, Tanrı’nın Müjdesi’ni duyura duyura Celile’ye gitti. “Zaman doldu” diyordu, “Tanrı’nın Egemenliği yaklaştı. Tövbe edin, Müjde’ye inanın!” (Markos 1:14-15)
“Yahya tutuklandıktan sonra…” Bu cümledeki umutsuzluğu hissedebiliyor musun? Sanırım Yahya’nın öğrencileri Kral Hirodes onu tutuklayıp hapse attığında büyük bir hayal kırıklığına uğradılar. Hele de onu öldürdüğü zaman, kendilerini daha da kötü hissetmiş olmalılar. Eğer orada ben olsaydım şöyle sorardım: “Tanrı bunun olmasına neden izin verdi? Öğretmenimizi, peygamberimizi neden elimizden alıp bizi karanlıkta bıraktı?”
Ama bilmiyorlardı (bilemezlerdi) ki Tanrı onların hayal edemeyeceği kadar büyük bir işe çoktan başlamıştı bile. Tanrı’nın bizzat kendisi, insan olan İsa Mesih olarak yeryüzüne gelmişti. Tanrı, halkını kurtarmak üzere bizzat gelmişti. Evet Yahya büyük bir peygamberdi -en büyük peygamberdi- ama İsa bundan daha fazlasıydı. İsa bütün peygamberlerin işaret ettiği kişiydi. Musa’dan itibaren gelmiş geçmiş bütün peygamberlerin hem de.
Yahya sahneden çekildiğinde, İsa ortaya çıktı. Düşüncesiz değildi, bütün söyleyeceklerinin ve yapacağı mucizelerin birkaç yıl sonra Yeruşalim’de infaz edilmekle sonuçlanacağını akıl edebiliyordu elbette. Yahya’nın kaderi İsa’nın ölümüne işaret eder. Ve İsa bizi çok sevdiği için o ölüme hızlı adımlarla yürüdü. Yürürken de bize Müjde’yi duyurdu: “Zaman doldu. Tanrı’nın egemenliği yaklaştı. Tövbe edin. Müjde’ye iman edin!”
O’nu dinleyelim.
Dua Edelim: Rab İsa, karanlıkta yürüdüğüm zaman sana güvenebilmem için bana yardım et. Amin.
Düşün ve Tartış
- Karanlıkta uyumaktan korkar mısın? Neden?
- Geçmişte daha aydınlık günler yaşadığını hiç düşündün mü? Eğer öyleyse o günler ne zamandı?
- Karanlık günlerden geçerken Tanrı’da nasıl güç ve güven buluyorsun?
