Sıpayı İsa’ya getirdiler, üzerine kendi giysilerini atarak İsa’yı üstüne bindirdiler. İsa ilerlerken halk, giysilerini yola seriyordu. İsa Zeytin Dağı’ndan aşağı inen yola yaklaştığı sırada, öğrencilerinden oluşan kalabalığın tümü, görmüş oldukları bütün mucizelerden ötürü, sevinç içinde yüksek sesle Tanrı’yı övmeye başladılar. “Rab’bin adıyla gelen Kral’a övgüler olsun! Gökte esenlik, en yücelerde yücelik olsun!” diyorlardı. Kalabalığın içinden bazı Ferisiler O’na, “Öğretmen, öğrencilerini sustur!” dediler. İsa, “Size şunu söyleyeyim, bunlar susacak olsa, taşlar bağıracaktır!” diye karşılık verdi. (Luka 19:35-40)
Palmiye Pazarı bana, sporcularla taraftarlar arasındaki ilişkiyi hatırlatıyor biraz. Galip gelmişsindir ve insanlar seni alkışlar, adına şarkılar bestelerler. Ama işler ters gittiği, başarısız gibi göründüğün zaman, o kalabalık bu kez aynı ateşli tavırla seni yuhalayacaktır. Bilirsin ki en sonunda, şampiyon olduğun gün bugünkünden çok daha büyük bir coşku ve mutluluk yaşayacaklar, sevinç içinde sana sarılacaklardır.
İsa için durum biraz böyleydi sanırım. Yaklaşmakta olan şeylerin tam olarak farkındaydı. Tapınağı arındıracak, Son Akşam Yemeği’ni yiyecek, ihanete uğrayacaktı. Ayrıca Getsemani Bahçesi, tutuklanması, yargılanması, işkence görmesi ve ölümü. Ama şimdilik, kısa bir süre için, dünyanın sonunda insanlığın özgür olduğu zaman olacakların bir ön görünümünü seyrediyordu. “Her ulustan, her oymaktan, her halktan, her dilden oluşan, kimsenin sayamayacağı kadar büyük bir kalabalık tahtın ve Kuzu’nun önünde duruyordu. Hepsi de birer beyaz kaftan giymişti, ellerinde hurma dalları vardı. Yüksek sesle bağırıyorlardı: “Kurtarış, tahtta oturan Tanrımız’a ve Kuzu’ya özgüdür!” (Vahiy 7:9b-10). O günahın kölesi olanları Tanrı’nın özgür, sevinçli halkı yapmak için gelmişti. Palmiye Pazarı da İsa’nın bizi Krallığına getireceği o son gün yaşayacağı mutluluğun bir ön gölgesiydi sadece. “Bunlar susacak olsa, taşlar bağıracaktır” demesine şaşmamalı. Palmiye Pazarı bir sevinç zamanıdır, çünkü Kurtarıcı’mız gelmiştir ve bizi özgür kılmaktadır.
Dua Edelim: Sevgili Baba’mız, bize bu sevinci önceden biraz da olsa tattırdığın için Sana teşekkür ederiz. Amin.
Düşün ve Tartış
- Hatırladığın en mutlu kutlamalar hangileriydi? Onları mutlu yapan neydi?
- Planlanmamış bir kutlamanın yapıldığı bir yerde bulundun mu? Nasıl bir şeydi?
- İsa’nın dönüşüyle ilgili sabırsızlıkla beklediğin şey nedir?
