Ertesi sabah erkenden yine tapınağa döndü. Bütün halk O’nun yanına geliyordu. O da oturup onlara öğretmeye başladı. Din bilginleri ve Ferisiler, zina ederken yakalanmış bir kadın getirdiler. (Yuhanna 8:2-3a)
Utanç korkunç bir şeydir. Evet bu kadın çok kötü bir günah işlemişti ama ona acımamak elde mi? Utancının herkesin ortasında açığa çıkarılması için din liderleri tarafından çekiştirilerek kutsal tapınağın avlusuna sürükleniyor. Belki yarı çıplak halde. Sevgilisi bile yok o sırada yanında. Ve kadın biliyor ki bundan daha kötüsü var sırada. Bu suçu işleyen kadınlar günahlarından ötürü taşlanarak öldürülürlerdi. Yaşamını yitirecekti yani. Ve eğer çocukları varsa, onlar da annelerini yitireceklerdi. Onun için hiç umut yoktu.
Ama o fark etmese de aslında umut vardı. O korkunç durumun tam ortasında, İsa oradaydı. Ama… Ne yapıyordu öyle? Yere yazı mı yazıyordu? Kadın anlamadı ama bir şeyi iyi biliyordu: İsa onu lanetleyenlerin korosuna dahil değildi. O sessizdi, yazı yazmakla meşguldü. Adamlar ona ısrar edince İsa sonunda ayağa kalkıp şöyle dedi: “İçinizde kim günahsızsa, ilk taşı o atsın!” (Yuhanna 8:7)
İsa, utancın ölümcül tuzağına yakalanmış bir günahkâra harika bir lütuf gösteriyor. Onun utancına utanç katmıyor. Aslında, onun utancıyla eğlenen izleyicileri uzaklaştırıyor yaptığıyla. Onlara kendilerinin de günahkâr ve utanılacak durumda olduklarını gösteriyor, onlar da gidiyorlar. Ondan sonra İsa kadını özgür bırakıyor. Tanrı’nın günahsız Oğlu, kadını lanetlemeyi reddediyor. İsa Mesih hem o kadının hem de bizim utancımızı çarmıhında üstleniyor.
Bu olay, geçmişinden utanç duyan herkes için teselli vericidir. İsa bizi kendisine çağırırken bunu bizi suçlamak amacıyla yapmıyor, bizi bağışlamak, temizlemek, rahatlatmak için yapıyor. Utancımızı bizden alıp kendi yükleniyor. Onu kendi haçına çiviliyor. Bizi özgür kılıyor. Günahtan ve utançtan kurtarıyor, Tanrı’nın bağışlanmış halkı olarak yaşayalım diye bize özgürlük veriyor. Sana bile. Bana bile.
Dua Edelim: Sana şükürler olsun sevgili Rab’bim, çünkü beni günahtan ve utançtan kurtardın. Amin.
Düşün ve Tartış
- Aklına sana utanç veren olaylar geliyor mu?
- Utancın verdiği acıyla nasıl başa çıkıyorsun?
- İsa bizim bütün utancımızı alıp bize kendi şerefini ve saygınlığını veriyor. Bu sende nasıl duygular uyandırıyor?
