Bak, senin akrabalarından Elizabet de yaşlılığında bir oğula gebe kaldı. Kısır bilinen bu kadın şimdi altıncı ayındadır. Tanrı’nın yapamayacağı hiçbir şey yoktur.” “Ben Rab’bin kuluyum” dedi Meryem, “Bana dediğin gibi olsun.” Bundan sonra melek onun yanından ayrıldı. Luka 1:36-38
Zor zamanlarda Tanrı’nın bizi nasıl bir araya getirdiğini görmek beni rahatlatıyor. Meryem hayatının sınavıyla yüzleşmek üzeredir; genç, bekâr ve hamiledir. Anlatacağı bir nişanlısı, ilgilenmesi gereken anne babası ve yüzleşmesi gereken bir köy var. Peki ne yapmalıydı? İlk önce ne yapacağını Tanrı biliyor ve Cebrail’e akrabası Elizabet’ten bahsetmesini söylüyor; Elizabet de mucize bir hamilelikle kutsanmıştı ve şu anda gerçekten yardıma ihtiyacı vardı! Oraya gidip onu ziyaret etmek ne harika bir öneri, değil mi? Tanrı merhametlidir. Meryem’in ihtiyaçlarını daha o görmeden önce görmüş ve onları Elizabet aracılığıyla karşılamıştır. Kimi zaman birinin sizin için “orada” olduğu gerçeği, sizin için yapabileceği her şeyin ötesinde, en iyi armağandır. Belki de bu yüzden Tanrı’nın Kendisi dünyamıza bir bebek olarak geldi. Tanrı o yemlikte bize yaklaştığında, Yeruşalim’deki o çarmıh üzerinde ve yeniden dirilmiş olarak kendi halkını selamladığında ve göklere yükseldiğinde gönüllerimiz için sonsuz ölçüde değerli olan eşsiz merhamet ve sevgisini sağladı…
Dua Edelim: Sevgili Tanrım, bizi kendine doğru yaklaştırdığın için sana minnettarız. Amin.
