Görev süresi bitince Zekeriya evine döndü. Bir süre sonra karısı Elizabet gebe kaldı ve beş ay evine kapandı. “Bunu benim için yapan Rab’dir” dedi. “Bu günlerde benimle ilgilenerek insanlar arasında utancımı giderdi.” Luka 1:23-25
Eve dönüş nasıldı acaba? Elizabet’in kocasını karşılamak için kapıya geldiğini ve cevap alamadığını düşünebiliyorum. Onu merak ettiğini, ona dokunarak endişelendiğini ve felç mi geçirdiğini düşünüyordu? Hastamıydı, biri ona zarar mı verdi, sorunu neydi? Kocası ona hikâyeyi anlatmadan önce en kötüsünü düşünmüş olmalıydı. Peki bu nasıl oldu? Elizabet okuyabiliyor olabilir miydi? Eğer öyleyse, bu ilginç bir yarım saat olurdu; adam elinden geldiğince hızlı bir şekilde bir şeyler karalarken, Elizabet nefes nefese hikâyeyi takip ederdi. Ve ardından gelen büyük bir sevinç! Tanrı’nın onun dualarını da işittiğini ve sonunda bir çocukları olacağını bilmenin verdiği sevinç. Kendini halktan saklamasına şaşırmamalı. Bunu kabullenmek çok zor olmalı. Beş ay sessiz ve dingin kalmak, onun ve bizim dünyamızdaki bu büyük değişimi düşünmek için çok uzun bir süre değildi. Tanrı sonunda Mesih’e giden yolu hazırlayacak olan Yahya’yı ve hemen ardından da bizi Tanrı’ya geri getirmek için hepimiz uğruna kendini feda edecek olan Kurtarıcımız İsa’yı gönderiyordu. Bundan daha iyi bir haber olabilir mi?
Dua Edelim: Baba, İsa Mesih’te verdiğin bu muhteşem müjde için sana şükürler olsun. Amin.
