Yusuf’la Meryem, Rab’bin Yasası’nda öngörülen her şeyi yerine getirdikten sonra Celile’ye, kendi kentleri Nasıra’ya döndüler. Çocuk büyüyor, güçleniyor ve bilgelikte yetkinleşiyordu. Tanrı’nın lütfu O’nun üzerindeydi. Luka 2:39-40
İsa Mesih’in çocukluğu ile ilgili çok az şey biliyoruz. İsa’nın on iki yaşındayken tapınağı ziyaret ettiğine dair küçük bir hikâyemiz bulunmaktadır (bkz. Luka 2:41-52). Bunun dışında O’nun çocukluğuna dair fazla bir şey bilmiyoruz. Neden mi? Muhtemelen olağan dışı bir şey olmadığı için! Diğer Yahudi çocuklar gibi herhalde İsa da okumayı ve Kutsal Kitap’ı incelemeyi öğrenmiştir. Yusuf’un O’na marangozluk öğrettiğini de düşünebiliriz. Annesinin de O’na başka beceriler öğrettiğini sanıyorum -ev işleri yapmayı, eşyalarını düzenli tutmayı ve hatta biraz yemek yapmayı (bkz. Yuhanna 21:9). İsa bu sıradan dünyada büyüyüp yetişkin oldu. Tanrı’nın İsa için planı buydu. Ne de olsa O bizim Kurtarıcımız olmak için gelmişti ve bir çoğumuz oldukça sıradan hayatlar yaşıyoruz. O içimizden biri gibi yaşadı ve bizi anladığından kesinlikle emin olabiliriz. Peki bu yıllar boyunca İsa ne yapıyordu? Öğreniyor ve büyüyordu. Hepimizin yapması gerektiği gibi o da Kutsal Yazılar üzerinde çalışıyordu. İnsanları yani bizleri tanımaya çalışıyordu. Çünkü bizler O’nun uğrumuza canını feda edecek kadar sevdiği kişileriz – öyle ki O’nun krallığında sonsuza dek O’nunla birlikte yaşayabilelim.
Dua Edelim: Tanrım, yaşamımın tüm günlerinde Seninle yaşamama izin ver. Amin.
