Yargılama. Yargılamayı bırak. Yine yargı dağıtıyorsun. Beni niye yargılıyorsun? Beni yargılayamazsın! Sen kimsin ki beni yargılıyorsun! Bu sözleri hepimiz duymuşuzdur, çoğumuz da söylemiştir. Peki, bu sözlerin ne anlama geldiğini biliyor muyuz? Bu hayatımızı fikirsiz, inançsız, ahlaki olarak değersiz ve eleştirisiz geçireceğimiz anlamına gelmez. Bunlara ihtiyacımız var. Dünyanın belirli bir düzene ihtiyacı var.
Peki “yargılama” dendiğinde ne anlamalıyız?
İnsanlar hakkında en iyisini varsaymak. İşte, okulda, evde ya da sokakta karşılaştığımız insanların davranışlarını olabildiğince iyi niyetle değerlendirmek. Ne de olsa, diğerlerinin yaptıkları ya da yapmadıkları hakkında olumlu ya da olumsuz bir görüşe sahip olmak bizim elimizde. Bu yüzden olaylara olabildiğince olumlu yaklaşmak.
Bakın. Yargılayıcı insanlar hep en kötüsünü düşünür. Böyle düşünürler çünkü başkaları internette kendileri hakkında kötü bir yorum yapmıştır. Başkaları yeterince çalışmıyorlardır. Başkalarının aileleri kötüdür. Başkaları pintidir. Başkaları onun duygularını önemsememişlerdir. Diledikleri özür yeterince samimi değildir. Affettim dediklerinde içten içe kin beslemişlerdir. Başkaları hep en kötüsünü yapmıştır.
Yargılamayın. Böylesi duygular hissettiğinizde, başkalarına söyleyeceğiniz cümleleri önce kendinize söyleyin. Bu sözler bana söylenseydi ne hissederdim diye bir düşünün. Karşınızdaki insan ya da durum hakkında nasıl daha olumlu cümleler kurabileceğinizi düşünün. Kendi düşüncelerinizde karşıdaki kişiyi savunun.
Bunu en iyi yapan kim biliyor musunuz? İsa Mesih. İnsanlara yargılamayın diyen O’ydu. İncil’e göre İsa çarmıhtaki ölümünden üç gün sonra dirildi ve göğe yükseldi. Şimdi de bizler için arabuluculuk yapıyor ve bizi Tanrı’nın önünde savunuyor. Bizim için sağladığı lütfu anlatıyor. İsa Mesih bizim için göklerde ne yapıyorsa biz de birbirimiz için bunu yeryüzünde yapalım.
Yargılamayalım.
